Stoacılık

Stoacılık, Milattan önce üçüncü yüzyılda Kıbrıslı Zenon tarafından kurulan bir felsefe akımıdır.

Adını, Zenon’un Atina’da ders verdiği “Stoa Poikile” adlı yerden alır.

Stoacılık, insanın iç huzurunu bulması ve erdemli bir yaşam sürmesi için akla ve doğaya uygun hareket etmesi gerektiğini

savunur.

Stoacılara göre evren, evrensel bir akıl tarafından yönetilir.

İnsan da bu düzenin bir parçasıdır ve en yüce amacı doğaya uygun yaşamak olmalıdır.

Stoacılar mutluluğu, dış koşullarda değil, insanın iç dünyasında arar.

Duygular, özellikle aşırı istekler ve korkular, insanı sarsar; bu yüzden bilge kişi duygularını kontrol altında tutmalı ve her

durumu akılla değerlendirmelidir.

Stoacılık aynı zamanda kaderci bir anlayışı benimser: İnsan, başına gelen olayları değiştiremese de onlara karşı tutumunu belirleyebilir.

Stoacılık, insanın içsel özgürlüğünü, akılcılığı ve erdemi yücelten bir yaşam felsefesidir.

Hem Antik Roma döneminde (özellikle Marcus Aurelius ve Seneca gibi isimlerle) hem de modern çağda “soğukkanlılık”, “kendine hâkim

olma” gibi değerlerle tekrar gündeme gelmiştir.

Bugün bile Stoacılık, stresle baş etme ve anlamlı bir yaşam kurma arayışlarında ilham veren bir öğreti olarak yaşamaktadır.